Απόψε είναι μαγικό το ότι αισθάνομαι πως είμαι στον δρόμο προς το όνειρό μου. Τελευταία, με όλα τα άρθρα του Leo Babauta που διαβάζω στο zenhabits, και ιδίως αυτά που αναφέρονται στο πώς να βρεις το πάθος σου, και τη δουλειά των ονείρων σου, νιώθω ότι ψάχνω να βρω τι θα με κάνει πιο ευτυχισμένη στη ζωή μου, εμένα και την οικογένειά μου. Και θέλω να στραφώ προς αυτό.

Την ερχόμενη Τετάρτη, σε 5 μέρες δηλαδή, επιστρέφω για δουλειά – μετά από ενάμιση χρόνο! Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε πως αισθάνομαι. Ναι μεν φοβισμένη, αλλά και σαν να έχω ένα χρονικό περιθώριο, σαν να τελειώνει ο χρόνος μου για κάτι. Αυτό είναι άσχημο συναίσθημα. Και δείχνει ότι αυτό που κάνω τώρα ίσως μου αρέσει περισσότερο από αυτό που θα κάνω σε μία εβδομάδα κι έπειτα. Ξέρω, ότι φυσικά παίζει ρόλο και η ανασφάλεια, που δεν ξέρω τι θα βρω μπροστά μου.  Αλλά πιστέψτε με, υπερισχύει μέσα μου το γεγονός ότι πιάνω τον εαυτό μου να ονειρεύομαι κάτι άλλο για τη ζωή μου, κάτι που περιέχει σε μεγαλύτερη δόση το στυλ ζωής που έχω τώρα.

Το όνειρο μου σήμερα είναι σαν να παίρνει σάρκα και οστά στην Ζάκυνθο. Ανοίγουν οι γονείς μου ένα εστιατόριο στο νησί, αν όλα συνεχίσουν να πηγαίνουν καλά, μέσα στον Μάιο. Έχουμε ξαναδουλέψει με τον πατέρα μου μαζί, στο εστιατόριο που είχαμε 13 χρόνια στον Πειραιά. Η δουλειά ήταν στο στοιχείο μου – η συναναστροφή με τον κόσμο, και τόσα άλλα που δεν πρόκειται να αναλύσω σε αυτό το άρθρο. Ήταν μία δουλειά που έκανα με χαρά. Τι καλύτερο θα μου πείτε!

Σκέφτομαι λοιπόν, μετά από μακροσκελή συζήτηση με τον άντρα μου, που χαίρομαι τόσο πολύ που συμφωνεί μαζί μου σε αυτό το βήμα, να κατέβουμε και οι 3 μας στην Ζάκυνθο, να μείνουμε εκεί το καλοκαίρι δουλεύοντας στο εστιατόριο, με προοπτική να μείνουμε εκεί ακόμη και τον χειμώνα αν μας αρέσει. Είναι πολύ σημαντικό εδώ το γεγονός ότι το παιδάκι μας είναι μικρό – είναι μικρότερο από έτους. Μια τέτοια αλλαγή δε θα αναστατώσει τη ζωή του, αρκεί να γίνει μέχρι να ξεκινήσει το σχολείο.

Είναι κάτι που θα το αποφασίσουμε στο τέλος του καλοκαιριού βέβαια – δεν θα το προδικάσουμε από τώρα, πριν μείνουμε πρώτα ένα διάστημα να δούμε πως θα βιώσουμε αυτή την αλλαγή. Όσο για δουλειά τον χειμώνα, μου είπε ένας φίλος από το νησί ότι μπορεί ίσως να μας βρει κάτι. Αυτό θα είναι στα συν, αν θέλουμε να μείνουμε και μετά το καλοκαίρι.

Και παράλληλα, θα ασχολούμαστε με αυτό εδώ το blog μας, που μας αρέσει πολύ. Που βρήκαμε και οι δύο μέσα από αυτό ενδιαφέροντα πράγματα να ασχοληθούμε. Είναι κάτι που μας κάνει επίσης πολύ χαρούμενους κατά τη διάρκεια της μέρας. Και πολύ δημιουργικούς. Μπορώ να πω δειλά δειλά ότι μέρος του ονείρου είναι και ότι άρχισα πάλι να γράφω.

Ίσως αν τα συζητούσαμε αυτά προσωπικά, να προσπαθούσατε να με μεταπείσετε, βασιζόμενοι στην ανασφάλεια που θα έχει η επιλογή μου. Κατανοητό. Δεν έχει όμως μεγαλύτερη ουσία το ότι αισθάνομαι πως θα είναι καλύτερες οι ζωές μας μέσα από αυτή την αλλαγή?

Υπάρχει και η συνέχεια του ονείρου, η οποία δεν μπορεί ακόμη να γραφτεί. Είναι στο στάδιο της επεξεργασίας – την δουλεύει το μυαλό. Είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξη. Και ο άντρας μου το ίδιο. Αν λοιπόν τα πράγματα πάνε καλά, το όνειρο έχει και συνέχεια.

Και οι 5 λόγοι να την κάνεις που έγραφα προχθές, έρχονται να δέσουν μια χαρά με το όνειρο.

: Το κείμενο έχει ανανεωθεί. Μπορείτε να δείτε το όνειρο μου (updated). :