Μετά τα ερωτήματα στο Με την αγάπη πάμε μπροστά, έρχεται για μια ακόμα φορά ένα δυνατό άρθρο του Leo να μου δώσει τις απαντήσεις – αυτό που ακολουθεί:

 

Δώσε στο εαυτό σου μια στιγμήΟ τρόπος ζωής μας που επικρατεί στις δυτικές κοινωνίες περιλαμβάνει και το να προγραμματίζουμε τις ζωές μας, τόσο μακροπρόθεσμα όσο και σε καθημερινή βάση.

Έχουμε organizers και ηλεκτρονικά ημερολόγια που χαράζουν τις ζωές μας, κάποιες φορές ακόμα και ανά λεπτό. Αισθανόμαστε ότι έχουμε τον έλεγχο με τέτοια σχέδια.

 

Αλλά είναι μια ψευδαίσθηση, όπως έχω πει και στο παρελθόν.

Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις ζωές μας σε τέτοιο βαθμό, όσο κι αν προσπαθήσουμε. Κάτι πάντα θα προκύψει για να χαλάσει τα πιο καλά κι οργανωμένα σχέδια μας, και όσο πιο λεπτομερή είναι τα σχέδια μας, τόσο μεγαλύτερη είναι και η εγγύηση ότι κάτι θα πάει στραβά.

Και τι γίνεται όταν τα σχέδια μας πάνε στραβά? Αγχωνόμαστε, στρεσαριζόμαστε, γιατί τα πράγματα φεύγουν από τον έλεγχο μας και δεν συνάδουν με τις προσδοκίες μας. Αυτή, ουσιαστικά, είναι μια από τις μεγαλύτερες πηγές άγχους για τους περισσότερους ανθρώπους.

Σκέψου πόσο συχνά οι μέρες σου πηγαίνουν ακριβώς σύμφωνα με το πλάνο σου. Είναι αρκετά σπάνιο, γιατί δεν έχουμε τρόπο να προβλέψουμε το μέλλον. Όσο σκληρά κι αν προσπαθήσουμε. Υπάρχει πάντα ένα email που θα διαταράξει τα πράγματα, ένα meeting της τελευταίας στιγμής, ακυρώσεις και αναβολές, επείγοντα περιστατικά και φωτιές που θα πρέπει να σβήσεις.

Άρα αν τα σχέδια σχεδόν πάντα στραβώνουν, και όταν αυτά στραβώνουν εμείς στρεσαριζόμαστε, μήπως όλος ο χρόνος που ξοδεύουμε για να φτιάξουμε τα σχέδια πάει χαμένος?

Ποια είναι όμως η εναλλακτική?

Να αφεθείς στη στιγμή. Έχω να παραδεχτώ πως αυτό δε θα λειτουργήσει σε όλους. Υπάρχουν εκείνοι που θα δυσκολευτούν να εγκαταλείψουν την ψευδαίσθηση του ελέγχου, και άλλοι που ελέγχονται από αφεντικά ή συνομηλίκους ή άλλους και δεν μπορούν να δουλέψουν ή να ζήσουν μ’ αυτό τον τρόπο.

 

Και πάλι, είναι κάτι που αξίζει να σκεφτείς. Να πώς να το κάνεις – αρχίζοντας με τα “Μην κάνεις!”

  1. Don'tsΜη σχεδιάζεις. Ο προγραμματισμός είναι μια προσπάθεια να ελέγξεις τον κόσμο γύρω μας, αλλά είναι μια μάταιη προσπάθεια. Παράτα τα σχέδια σου, προς το παρόν τουλάχιστον – μέχρι να αποφασίσεις ότι αυτή η μέθοδος δεν είναι για σένα. Τι κάνεις αντί γι’ αυτό? Περισσότερα γι’ αυτό παρακάτω. Για τώρα, απλά σταμάτα να κάνεις σχέδια.
  2. Μην ανησυχείς για το μέλλον. Πρόκειται να γίνει κάτι κακό? Προκύπτουν πράγματα που πρέπει να προσδοκάμε και να προετοιμαζόμαστε γι’ αυτά? Εννοείται πως αν ξέρεις ότι κάποιος τεράστιος τυφώνας έρχεται κατά πάνω σου, προφανώς θα πρέπει να ετοιμαστείς ανάλογα. Διαφορετικά όμως, απλά συνειδητοποίησε ότι το μέλλον είναι απρόβλεπτο, και το να ανησυχείς γι’ αυτό, είναι απλά χάσιμο χρόνου. Εστίασε στο τώρα, και θα είσαι πάντα σε θέση να χειρίζεσαι ότι κι αν έρχεται.
  3. Μην έχεις προσδοκίες. Αν περιμένεις οι άνρωποι να ενεργούν με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ή ελπίζεις ότι τα πράγματα θα γίνουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο, θα έχεις πάντα προβλήματα. Ξέχνα τα αποτελέσματα προς το παρόν. Μπες στα πράγματα χωρίς προσδοκίες, και θα γίνονται όλα τέλεια (αν και λίγο ακατάστατα).
  4. Μην ενοχλείσαι όταν άλλοι ενεργούν με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Μην περιμένεις τους ανθρώπους να ενεργήσουν με διαφορετικό τρόπο από εκείνον που ενεργούν. Εκείνοι είναι ακριβώς όπως έπρεπε να είναι – ακόμα κι αν αυτό είναι εγωιστικό ή παράξενο ή επιθετικό. Αυτά είναι δικά τους προβλήματα. Το δικό σου πρόβλημα είναι να καταλάβεις πώς θα ενεργήσεις εσύ. Θα σε συμβούλευα επίσης να προσπαθήσεις να καταλάβεις τους άλλους – για ποιους λόγους ενεργούν με αυτό τον τρόπο?
  5. Μην παραφέρεσαι. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, και τα σχέδια στραβώνουν – παραφέρονται, και εκνευρίζονται και γίνονται συναισθηματικοί και θέλουν να τα τινάξουν στον αέρα. Μείνε ήρεμος, γιατί αν τα πράγματα “πάνε στραβά”, στην ουσία δεν έχουν πάει στραβά – απλά συνέβησαν. Περισσότερα για το πώς να αντιδράσεις, παρακάτω.
  6. Μην προσπαθείς να προλαμβάνεις. Αυτή είναι η συνταγή (το να είσαι προληπτικός) που συνήθως δίνεται στη βιβλιογραφία του management και των επιχειρήσεων. Κι ενώ σκέφτομαι ότι η γενική ιδέα είναι μια χαρά (το να κάνεις δηλαδή κάτι για να αποφύγεις προβλήματα να συμβούν από το να τα διορθώσεις αφού έγιναν), ένα από τα προβλήματα που αυτό δημιουργεί είναι πάντα να ανησυχείς για το τι θα μπορούσε να συμβεί. Και να δημιουργείς λύσεις πριν υπάρξουν προβλήματα. Αν δεν υπάρξει πρόβλημα ποτέ, έχεις σπαταλήσει πολύ χρόνο για να δημιουργήσεις τη λύση, και πολλή ενέργεια να ανησυχείς για το μέλλον.

Και φεύγοντας από τα “Μην κάνεις” πάμε στα “Να κάνεις!”:

  1. doΝα είσαι ανοιχτός. Πώς θα ήταν να ξεκινούσες κάθε σου μέρα χωρίς πλάνο, αλλά να έβλεπες απλά τι θα γινόταν? Λίγο τρομακτικό, εξαιτίας της έλλειψης ελέγχου και ασφάλειας, λίγο χαοτικό ίσως, λίγο σαν να είμαστε ένα κομμάτι θαλασσόξυλου που επιπλέει στη μέση μιας ανακατεμένης θάλασσας. Αλλά στην πραγματικότητα, έτσι είναι όταν ξεκινάς κάθε μέρα σου με πλάνο. Απλά συνήθως κοροιδεύουμε τους εαυτούς μας για το επίπεδο ελέγχου που έχουμε. Γι’ αυτό, ξεκίνα τη μέρα σου χωρίς πλάνο, και να είσαι ανοιχτός σε ότι αναδύει η κάθε στιγμή.
  2. Να κάνεις αυτό που αγαπάς. Άρα τι πρέπει να κάνεις, τώρα που δεν έχεις πλάνο? Κάνε αυτό για το οποίο είσαι παθιασμένος, κάνε αυτό που σε συναρπάζει αμέσως τώρα. Δημιούργησε κάτι καταπληκτικό. Ρίξε τον εαυτό σου και όλη του την ενέργεια σε ένα project. Χτίσε κάτι καινούριο. Αυτό που νομίζεις ότι δημιουργείς, μπορεί να γίνει εντελώς διαφορετικό από αυτό που αναδύει η στιγμή, όμως αφενός θα διασκεδάσεις κάνοντάς το, και αφετέρου κάτι ακόμα καλύτερο θα αποκαλυφθεί.
  3. Να ενεργείς στη στιγμή. Το να αφεθείς στη στιγμή, δε σημαίνει να είσαι παθητικός και να αφήσεις τη ζωή απλά να συμβαίνει. Σημαίνει να ενεργείς, αλλά κάνοντας ό,τι είναι καλύτερο αυτή τη στιγμή, ό,τι σε συναρπάζει αυτή τη στιγμή, ό,τι χρειάζεται να γίνει, στο παρόν.
  4. Να ανταποκρίνεσαι κατάλληλα. Η ζωή συμβαίνει, κι εμείς πρέπει να ανταποκριθούμε. Αντί όμως να παραφερόμαστε, μπορούμε να ανταποκριθούμε ήρεμα και κατάλληλα. Μπορούμε να κάνουμε την ενέργεια που απαιτείται, να φτιάξουμε το πρόβλημα, να κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο για να μην ξανασυμβεί, και να προχωρήσουμε παρακάτω χωρίς να χαλάσει η μέρα μας.
  5. Να δέχεσαι. Να δέχεσαι αυτό που συμβαίνει. Μπορεί να μην είναι αυτό που θεωρούσες ιδανικό, αλλά είναι αυτό που σου έδωσε η ζωή, αυτό που βγήκε από τις πράξεις σου μέσα σε έναν απρόβλεπτο κόσμο. Δέξου το, ανταποκρίσου, ενέργησε, προχώρα παρακάτω. Μην κολλάς σε πράγματα που δε γίνονται με το δικό σου τρόπο, αλλά δέξου ότι αυτό είναι αυτό που έχει συμβεί.

Και πάλι, αυτός ο τρόπος ζωής δε θα είναι για όλους. Κάποιοι δεν έχουν την ελευθερία να ζήσουν με αυτό τον τρόπο, και άλλοι απλά δε θα εγκαταλείψουν τον έλεγχο. Κάποιοι θα νομίσουν ότι είναι ένας παθητικός τρόπος ζωής, αλλά πραγματικά δεν είναι: είναι απλά ένας τρόπος να ζεις στη στιγμή χωρίς να κολλάς στο μέλλον (ή στο παρελθόν) τόσο πολύ.

Και όταν ζούμε στη στιγμή, πραγματικά ζούμε τη ζωή στο μέγιστο. Αυτό είναι το δώρο που μας δίνει το παρόν.

Σκέψεις? Παρακαλώ μοιραστείτε τις μαζί μου στα σχόλια.

 

Δείτε επίσης: