Κοιτάξτε που αυτό δουλεύει μαγικά! Μην το πάρετε σαν υπερβολή – είναι που έχω εκπλαγεί με τον εαυτό μου αυτή τη στιγμή. Να σας εξηγήσω τι εννοώ: μετά από τόσα άρθρα του Leo Babauta που έχω διαβάσει και μεταφράσει, σήμερα πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται σαν αυτόν – εννοώ συγκεκριμένα στο σημείο που  παίρνει μία απόφαση να αλλάξει μία συνήθειά του, και βιώνει την αλλαγή αυτή με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Την προγραμματίζει, την κάνει πράξη, και το απολαμβάνει.

Σε όλα του τα άρθρα βρίσκω κάτι να με αντιπροσωπεύει στον τρόπο σκέψης. Μπορεί να μην έχω κάνει πράξη πολλά από αυτά που γράφει, να μην έχω φτάσει ακόμη στο σημείο να βάλω μπρος για ιδιαίτερες αλλαγές στην καθημερινότητά μου (εκτός ίσως από το μηνιαίο πρόγραμμα που έχω ξεκινήσει δοκιμαστικά μέχρι το Πάσχα), αλλά πολλά από αυτά που έχω διαβάσει είναι στη σκέψη μου.

Αυτή τη φορά όμως είναι διαφορετικό. Σκεπτόμενη τα άρθρα του “Η πρωινή μου ρουτίνα” και “Πώς αποφάσισα να σηκώνομαι νωρίς”, είπα να φτιάξω την δική μου πρωινή ρουτίνα για τις 20 Απριλίου κι έπειτα που επιστρέφω στη δουλειά – να την καταγράψω και να την κάνω συνήθεια. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξυπνάω στις 04:30 όπως εκείνος, αλλά μπορώ να ξυπνάω στις 06:30 ή 07:00 για να έχω το χρόνο να κάνω τα πράγματα που θα αποφασίσω μέχρι τις 08:30 που θα πρέπει να φεύγω για τη δουλειά.

Η έκπληξή μου λοιπόν σήμερα, πραγματικά, είναι το ότι τελικά αυτός ο άνθρωπος έχει κάτι που σε εμπνέει. Μπορεί όχι για να κάνεις κάτι αύριο, ή μεθαύριο γιατί, όπως μου είπε κι ένας φίλος, πολλά τα θεωρείς μη ρεαλιστικά στη ζωή σου (μα βέβαια, πώς να μην τα θεωρείς. Ρίξε μια ματιά στην ενότητα “Μα δεν μπορώ να αλλάξω” του άρθρου “Πώς να μην βιάζεσαι”). Μπορεί όμως να το καλλιεργήσεις στο μυαλό σου και να το κάνεις αργότερα. Να το κάνεις όμως – αυτό δεν είναι η ουσία όταν θέλεις κάτι?

Καιρό τώρα λοιπόν έχω στο μυαλό μου πράγματα που θα ήθελα να κάνω για τον εαυτό μου, αλλά όλο τα παραμελώ. Όλο επιλέγω να κάνω κάτι άλλο σε προτεραιότητα, και αυτό που θέλω αναβάλλεται επ’ αόριστον. Για παράδειγμα θα ήθελα να εντάξω κάποια στοιχεία σταθερά στη διατροφή μου για να μείνω στο βάρος μου ή και να το αυξήσω λίγο. Θα ήθελα επίσης να περιποιηθώ λίγο περισσότερο τον εαυτό μου. Αν δεν τα καταφέρνω τώρα, που ακόμη δεν έχω ξεκινήσει τη δουλειά και είμαι στο σπίτι, πότε θα τα κάνω? Όταν γυρίσω στη δουλειά που σίγουρα θα είμαι πιο πηγμένη?

Καταλαβαίνω πως αυτό που χρειάζεται δεν είναι μόνο ελεύθερος χρόνος. Είναι και μία δέσμευση στον εαυτό μου ότι πρώτον θα χωρέσω τα πράγματα που με ενδιαφέρουν στο πρόγραμμά μου, και δεύτερον θα τα επαναλαμβάνω στο βαθμό που θέλω και χρειάζεται. Όχι δηλαδή να τα κάνω 2 μέρες, και μετά να τα παρατήσω.

Όλο αυτό λοιπόν λέω να το συνδυάσω με την πρωινή ρουτίνα που θα αναγκαστώ να υιοθετήσω από τις 20 Απριλίου κι έπειτα, που επιστρέφω στη δουλειά. Απλά θα προσθέσω στην πρωινή μου ρουτίνα και πράγματα που καιρό τώρα θέλω να κάνω, κι έτσι θα ξεκινάω τη μέρα μου νιώθοντας πιο ευχαριστημένη και γεμάτη.

Κοίτα που αρχίζει να παίρνει άλλο ενδιαφέρον σιγά σιγά…