Μείνε άπραγος. Μην κάνεις τίποτα. Μόνο για μια στιγμή.

Άκου τον κόσμο γύρω σου. Νιώσε την αναπνοή σου. Άκου τις σκέψεις σου. Δες τις λεπτομέρειες στο περιβάλλον σου.

Ηρέμησε, μένοντας άπραγος για λίγο.

Σε αυτόν τον μοντέρνο κόσμο, η δράση και η κίνηση είναι εξ ορισμού, τρόπος ζωής. Αν όχι με το σώμα μας, τουλάχιστον με το μυαλό μας, με την προσοχή μας. Όλη μέρα τρέχουμε, κάνοντας πράγματα, μιλώντας, στέλνοντας και λαμβάνοντας e-mails και μηνύματα, σερφάροντας από τη μία ιστοσελίδα στην άλλη.

Είμαστε πάντα συνδεδεμένοι, πάντα σε εγρήγορση, πάντα σκεφτόμαστε, πάντα μιλάμε. Δεν υπάρχει χρόνος για απραγία – και το να καθόμαστε μπροστά στον υπολογιστή όλη μέρα, και μετά μπροστά στην τηλεόραση, δεν πιάνεται για απραγία.

Κι αυτό έχει ένα κόστος: χάνουμε αυτό το χρόνο περισυλλογής, παρατήρησης, ακρόασης, γαλήνης.

Και ακόμη χειρότερα, όλο αυτό το τρέξιμο είναι συνήθως αντιπαραγωγικό. Ξέρω, στην κοινωνία μας η δράση είναι άκρως σημαντική – η απραγία είναι παθητική, θεωρείται μη παραγωγική, θεωρείται τεμπελιά. Ωστόσο, η υπερβολική δράση κάποιες φορές είναι χειρότερη από την καθόλου δράση. Μπορεί να τρέχεις σαν τρελός, αλλά να μην κάνεις τίποτα. Ή μπορεί να κάνεις πολλά, αλλά τίποτα σημαντικό. Ή μπορεί να χαλάσεις τα πράγματα με τις πράξεις σου, να τα κάνεις χειρότερα από ότι θα ήταν αν είχες μείνει άπραγος.

Και όταν αναγκαζόμαστε να μείνουμε άπραγοι – γιατί είμαστε στην ουρά για κάτι, ή περιμένουμε για το ραντεβού μας με το γιατρό, ή είμαστε στο τρένο ή το λεωφορείο, συχνά γινόμαστε νευρικοί, ανυπόμονοι, και ψάχνουμε να βρούμε κάτι να κάνουμε. Κάποιοι από εμάς θα πάρουμε τα κινητά μας τηλέφωνα, άλλοι θα πάρουμε το φορητό υπολογιστή, ή ένα σημειωματάριο. Κάτι να κάνουμε, κάτι να διαβάσουμε. Άλλοι θα κάνουμε νευρικές κινήσεις. Δεν έχουμε συνηθίσει να μένουμε άπραγοι.

Σκέψου μια στιγμή: πως περνάς τις μέρες σου? Στη δουλειά, μετά τη δουλειά, ενώ ετοιμάζεσαι να πας δουλειά, τα απογεύματα, τα Σαββατοκύριακα. Είσαι συνεχώς στο τρέξιμο? Διαβάζεις και απαντάς συνεχώς μηνύματα, τσεκάρεις τις ειδήσεις και κάθε νέο κύμα πληροφοριών? Προσπαθείς συνεχώς να κάνεις πράγματα, πιέζοντας το πρόγραμμά σου, για να τα σβήσεις από τη λίστα με τις δουλειές?

Έτσι θέλεις να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου?

Αν ναι, ο Θεός μαζί σου! Αν όχι, αφιέρωσε λίγο χρόνο στο να μην κάνεις τίποτα. Μείνε άπραγος για λίγο. Μη σκέφτεσαι τι έχεις να κάνεις μετά, ή τι έχεις κάνει ήδη. Απλά, ζήσε τη στιγμή.

Μετά από 1-2 λεπτά απραγίας, σκέψου τη ζωή σου, και το πώς θα θελες να είναι. Φαντάσου τη ζωή σου με λιγότερη κίνηση, λιγότερα “πρέπει να κάνω”, λιγότερο τρέξιμο. Φαντάσου τη με περισσότερη απραγία, περισσότερη περισυλλογή, περισσότερη ηρεμία. Φαντάσου αυτό το όραμα.

Στη συνέχεια, γίνε αυτό το όραμα.

Είναι σχετικά απλό, βασικά: αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να μένεις άπραγος κάθε μέρα για λίγο. Όταν το συνηθίσεις αυτό, προσπάθησε να κάνεις λιγότερα κάθε μέρα. Ανέπνευσε όταν πιάνεις τον εαυτό σου να πηγαίνει πολύ γρήγορα. Χαλάρωσε τους ρυθμούς. Μείνε στο παρόν. Βρες την ευτυχία στο τώρα, σε αυτή τη στιγμή, αντί να περιμένεις πότε θα έρθει.

Απόλαυσε την απραγία. Είναι θησαυρός, και είναι διαθέσιμος για εμάς, πάντα.