Αν σας φανεί μεγάλο, αφήστε το για μια άλλη φορά. Είπατε περισσότερα, σας δίνω περισσότερα:
Καταρχάς, πώς άρχισα αυτό εδώ το blog? Νομίζω η πιο εύκολη απάντηση είναι ότι μου αρέσει να δοκιμάζω πράγματα που μου φαίνονται να έχουν ενδιαφέρον.
Τι εννοώ: Ακούς μια καινούρια ιδέα να πέφτει στο τραπέζι, ή τη ρίχνεις εσύ ο ίδιος. Τι κάνεις? Την εξετάζεις από δω, την εξετάζεις από κει, βρίσκεις εκατό και έναν λόγους να ΜΗΝ την προχωρήσεις ή σκέφτεσαι 3-4 λόγους που θα μπορούσε να πάει καλά, και γιατί όχι? – την προσπαθείς! Λοιπόν, είμαι στη δεύτερη κατηγορία.
Κάνε τη δυσκολία ευκαιρία
Από τα 16 μου θυμάμαι να έχω κινητήρια δύναμη το “Καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες”. Και κάπως έτσι, έκανα πολλά…
Μετά από χρόνια βέβαια, δεν μπορούσα να συνεχίσω να κάνω πράγματα για να μη μετανιώνω το αντίθετο. Πήρε τη σκυτάλη όμως ένα από τα καλύτερα που με έχουν συμβουλέψει στη ζωή μου: να κοιτάω “Πώς μπορώ να κάνω τη δυσκολία ευκαιρία”. Και άρχισα να το προσπαθώ. Σπάνια αφήνω ευκαιρίες να πάνε χαμένες. Κι αν δε βρίσκονται ευκαιρίες μπροστά μου, κοιτώ να τις δημιουργώ.
Η θετική σκέψη πιστεύω είναι αυτή που κινεί τα νήματα.
Όταν σκέφτεσαι θετικά, κάνεις όνειρα, βάζεις στόχους και δουλεύεις για να τους πετύχεις. Έχεις μια δύναμη που βγαίνει από μέσα σου. Αυτή η δύναμη είναι αυτή που σε κινεί να κάνεις μεγάλα βήματα και αλλαγές. Αν δεν κάνεις τίποτα για τους στόχους σου, τότε είναι απλά ευχές! Και αν δε σου βγουν, τότε αισθάνεσαι άτυχος. Δε μου ταιριάζει αυτό το συναίσθημα. Γι’ αυτό κρατώ τη θετική σκέψη και (σχεδόν) πάντα βαδίζω με αυτή.
Βούλα who?
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά μέχρι τα 29 μου χρόνια. Μετά λίγο Κηφισιά και τώρα Ζάκυνθο.
Μου αρέσει η yoga και ο χορός. Και να δοκιμάζω καινούρια πράγματα. Μου τη σπάει το κουτσομπολιό και αποφεύγω όσους του δίνουν και καταλαβαίνει.
Στο τέλος της χρυσής δεκαετίας των 20’s, με φίλους, σχέσεις, πάρτυ, γλέντια, μεθύσια, δουλειά, έρωτες, κλάματα, άλλοτε σε ξέφρενους ρυθμούς, άλλοτε σε ήρεμους, και όταν ήρθε η δική μου ώρα για οικογένεια, ήρθε και η επιθυμία για αποκέντρωση.
Κάπου εκεί ήταν που είπαμε με τον άντρα μου να δοκιμάσουμε τη ζωή σε μια όμορφη ύπαιθρο της Ελλάδας. Επιλέξαμε ένα νησί, ένα χωριό του νησιού, μέσα στη φύση. Επιλέξαμε τη Ζάκυνθο, χωρίς να έχουμε ρίζες με το νησί ή κάτι άλλο να μας ενώνει, πέρα από δικές μας προσωπικές αναμνήσεις. Το σκεφτήμαμε, το συζητήσαμε και σε 20 μέρες ήμασταν ήδη εδώ, μαζί και με την ενός χρόνου τότε κόρη μας και όλη την οικοσκευή.
Λίγο πριν φύγουμε από Αθήνα, ξεκινήσαμε και αυτό εδώ το blog. Έχοντας περισσότερο ελεύθερο χρόνο στα χέρια μας, και δυο μυαλά να σκέφτονται τι θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας. Μας άρεσε πολύ η ιδέα να μη χωριστούμε, να δουλέψουμε και οι δυο από το σπίτι και να μεγαλώσουμε μαζί τη μικρή. Ο σύζυγος Τόλης λοιπόν είναι το τεχνικό τμήμα του zenhabits.gr και όχι μόνο, ενώ εγώ έχω το γράψιμο και ότι ήθελε προκύψει. Οικογενειακή υπόθεση.
Γιατί μακριά από την Αθήνα? Βάζεις το άγχος και το τρέξιμο που είχες συνηθίσει στην άκρη, και γεμίζεις με εικόνες και μυρωδιές γεμάτες υγεία. Χαλαρώνεις τους ρυθμούς σου και μαθαίνεις να ζεις ανθρώπινα. Πιο αργά. Καταλαβαίνεις τι γίνεται γύρω σου και δεν τρέχεις για τα πάντα.
Όσο για το blog…
Το zenhabits είναι μια μεγάλη πηγή έμπνευσης για μένα. Με ξετρελαίνει το ότι μέσα από μικρές συμβουλές αυτού του blog, μπορεί κανείς να αλλάξει το οτιδήποτε στη ζωή του. Κι εγώ μαζί. Το πιο μικρό πράγμα στη ζωή μας, αλλά και το πιο μεγάλο – γιατί όχι? Πώς μπορείτε να επωφεληθείτε από αυτό εδώ το blog? Κυρίως μπορείτε να ταρακουνηθείτε. Και μόλις συνειδητοποιήσετε τι είναι αυτό που θέλετε να αλλάξετε, θα βρείτε εδώ συμβουλές και εύκολους τρόπους για να το κάνετε. Θα βρείτε και το μεγαλύτερο εφόδιο όλων για την οποιαδήποτε αλλαγή: την παρακίνηση!