Μία αναζήτηση που έχω ξεκινήσει καιρό τώρα, και είναι σε εξέλιξη για μένα, είναι ποια πράγματα δεν είναι απαραίτητα και πώς μπορώ να τα βγάλω από τη ζωή μου. Τώρα, διαβάζοντας αυτό μπορεί να νομίζεις ότι κόβω όλα τα διασκεδαστικά, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Να το εξηγήσω!

Η πρώτη ερώτηση σε αυτή την αναζήτηση, φυσικά, είναι τι σημαίνει “απαραίτητο”? Πρέπει πρώτα να εξετάσουμε ποια πράγματα είναι απαραίτητα. Και η πρώτη ερώτηση σε αυτή την εξέταση είναι… απαραίτητα για τι πράγμα? Ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός? Η απάντησή μου, η οποία θα είναι διαφορετική από άλλες, είναι “απαραίτητα για μια ευτυχισμένη ζωή”.

Άρα, αυτή η ερμηνεία θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει πολλά πράγματα πέρα από τα βασικά που είναι ο ρουχισμός, η στέγη και η τροφή. Μπορεί να μη χρειάζομαι μία καλή σχέση με τη γυναίκα μου έτσι ώστε να επιβιώσω, αλλά μου είναι απαραίτητη για να είμαι ευτυχισμένος στη ζωή (όπως έμαθα στην πορεία). Το ίδιο και με τα παιδιά μου. Για να είμαι ευτυχισμένος, πρέπει να αναπτύξω μία καλή σχέση μαζί τους, να τα κάνω ευτυχισμένα, και να περνάω χρόνο μαζί τους.

Αλλά αυτό δε σημαίνει πως οτιδήποτε κάνω μαζί τους είναι απαραίτητο. Μπορώ να είμαι ευτυχισμένος με τα παιδιά μου πηγαίνοντας απλά σε ένα πάρκο, δωρεάν. Δε χρειάζεται συνέχεια να τους αγοράζω πράγματα, ούτε η διασκέδασή μας να έχει πάντα κόστος (όπως στο σινεμά, στο εμπορικό κέντρο, ή σε υδάτινα πάρκα με νεροτσουλήθρες).

Ομοίως, πρέπει να τρώμε, αλλά δε χρειάζεται να τρώμε ανθυγιεινό φαγητό. Αλήθεια, μπορείς να πεις ότι τα γλυκά, ή οι τηγανητές πατάτες, σε κάνουν ευτυχισμένο. Βασικά, αυτό είναι το κλειδί σε όλη αυτή την άσκηση: πραγματικά χρειάζεσαι κάτι για να είσαι ευτυχισμένος? Και ακόμη περισσότερο, το χρειάζεσαι σε καθημερινή βάση ή μπορεί να το έχεις περιστασιακά, σαν απόλαυση?

Ο καφές και η σοκολάτα είναι δύο πρόσφατα παραδείγματα για μένα. Αγαπώ ιδιαίτερα και τα δύο, πολύ. Αλλά είμαι εθισμένος σε αυτά (λόγω της καφεΐνης), και αυτό με κάνει να τα θέλω περισσότερο από όσο τα χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένος. Έτσι, προσπαθώ να τα κόψω, τουλάχιστον προς το παρόν. Νομίζω πως μετά, αφού τα ξεφορτωθώ από συνήθεια, μπορώ να επιτρέπω στον εαυτό μου να τα απολαμβάνει μία στο τόσο, χωρίς να βυθίζομαι σε εθισμό.

Άλλα πράγματα που μπορώ να κόψω (και να τα κρατήσω σαν πηγή απόλαυσης, περιστασιακά):

• Το σινεμά (σπάνια πηγαίνω πια)

• Τα γλυκά (τρώω σπανιότερα τώρα, αλλά ακόμη είναι ΜΕΓΑΛΟΣ πειρασμός)

• Τα παιχνίδια (μικροσυσκευές και άλλα μαραφέτια που είναι πολύ διασκεδαστικά, αλλά όχι απαραίτητα – όπως ένα mp3 player)

• Νέα βιβλία (προσπαθώ να αγοράζω βιβλία από δεύτερο χέρι, ή να τα ανταλλάσσω)

• Το να τρώω έξω (προσπαθώ να το ελαττώσω, αλλά ακόμη παρασύρομαι παραπάνω από όσο θα έπρεπε)

Και κάποια πράγματα που πρέπει να σκεφτώ σοβαρά:

• Internet (έχω στη δουλειά – ωραία είναι που το έχω και σπίτι, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν είναι απαραίτητο)

• Κινητό τηλέφωνο (δεν το ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ τόσο πολύ – είναι εξυπηρετικό, αλλά σπάνια το χρειάζομαι πραγματικά)

Συνολικά, έχω ήδη κόψει πολλά, και είμαι πολύ ευτυχισμένος με την απλότητα που έχω δημιουργήσει μέχρι τώρα. Έχω πολλά ακόμη να κάνω, αλλά δεν αγχώνομαι – όλη αυτή τη διαδικασία την ευχαριστιέμαι όσο και το τελικό αποτέλεσμα.