Προχθές κλείσαμε ένα χρόνο στη Ζάκυνθο. Κι εκτός από τη μεγάλη μου χαρά νιώθω πως θέλω να σας μεταφέρω και το κλίμα. Κάποιοι με είδατε από κοντά πρόσφατα και ξέρετε τι έχω να πω για τη ζωή εδώ. Είπα όμως να δώσω στίγμα και στους υπόλοιπους αναγνώστες του zenhabits.
Ακούω και διαβάζω για πολλούς που σκέφτονται ένα τέτοιο μεγάλο βήμα, κάποιους μέσα κι από εδώ. Την ποιότητα ζωής την ακούτε συχνά, και σκέφτεστε και οι ίδιοι ότι μάλλον αλήθεια θα είναι. Από την άλλη, τα σημεία που μπορεί να σας κρατούν από την υλοποίηση του σχεδίου απόδρασης από τη μεγαλούπολη λίγο τα φαντάζομαι. Μην ξεχνάτε ότι το έχω περάσει το στάδιο αυτό. Στα γρήγορα μεν, γιατί οι δικές μας αποφάσεις ήταν γοργές, αλλά δεν παύει να είχα παρόμοιους προβληματισμούς με τους δικούς σας, θαρρώ.
Ένα χρόνο μετά λοιπόν χαίρομαι που μπορώ να εστιάζω στα θετικά, όπως τα παρακάτω:
- Οι άνθρωποι είναι πιο ήρεμοι, κάνουν ένα διάλειμμα και για έναν καφέ. Μαθαίνεις να βάζεις το διάλειμμα στη μέρα σου γενικώς. Δύσκολα θα βρεις ανθρώπους εδώ που δουλεύουν συνέχεια από το πρωί ως το βράδυ. Στην Αθήνα, ακόμα και προσωπικά, ξέρω πολλούς. Και μην ξεχνιόμαστε, χρόνια ήμουν κι εγώ μία από αυτούς.
- Ο χρόνος τρέχει διαφορετικά, προλαβαίνεις. Γιατί αν ένα συναίσθημα έχω πιο έντονο από τη ζωή μου στην πόλη ήταν να μην προλαβαίνω, γενικώς. Εδώ ευτυχώς σχεδόν όλα βρίσκονται σε 2-3 δρόμους. Έτσι, προλαβαίνεις μέσα στο ίδιο πρωινό να κάνεις τις δουλειές σου, να πιεις τον καφέ σου και το μεσημέρι να είσαι σπίτι για φαγητό.
- Η φύση είναι δίπλα σου και κάπως σαν να λειτουργούν οι αισθήσεις σου καλύτερα. Βλέπεις, ακούς, γεύεσαι με άλλο ενδιαφέρον, θα τολμήσω να πω. Ακούγεται γραφικό, ε? Προφανώς και δεν είμαι η πρώτη που θα το παρατηρούσα. Αλλά ισχύει, η φύση σε ξυπνάει! Κι ο καθαρός αέρας, όλα τα λεφτά.
- Χαζεύεις. Το οπτικό σου πεδίο είναι ανοιχτό, δεν μπαίνουν μπροστά τόσα εμπόδια, κτίρια που κρύβουν τον ήλιο, και τον ουρανό. Στην πόλη ξεχνούσα να κοιτάξω ψηλά. Εδώ μου βγαίνει αβίαστα.
- Προμηθεύεσαι βασικά τρόφιμα κατευθείαν από τον παραγωγό της περιοχής. Και δεν είναι ένας. Επιλογές έχεις. Μάλιστα, με μια μικρή έρευνα στους ντόπιους, εύκολα βρίσκεις αυτό που είναι πιο κοντά στις δικές σου προδιαγραφές. Ακόμα και γύρω από το σπίτι σου να ρωτήσεις, όλο και κάποιος έχει τη δική του μικρή παραγωγή, για το σπίτι του, που πιθανότατα κάτι περισσεύει να δώσει και σε σένα. Αυτά μέχρι να φτιάξεις το δικό σου κήπο – είναι στα “to do” μου.
- Το παιδί το διασκεδάζει. Τρέχει, παίζει, βλέπει και δε φοβάται να πιάσει πράγματα που ξεπετιούνται δίπλα του και όλο κάτι ενδιαφέρον έχουν να του πουν. Φοβερά ερεθίσματα, μεγάλοι βοηθοί στην ανάπτυξη του.
- Ξυπνάει και το μυαλό, κατεβάζει ιδέες. Ο φρέσκος αέρας και ο χρόνος που κυλάει διαφορετικά είναι πολύ καλοί σύμμαχοι να βγάλεις προς τα έξω όποια όρεξη και δημιουργικότητα μπορεί μέχρι τώρα μέσα σου να κοιμόταν ύπνο βαθύ. Οι συζητήσεις με τον άντρα μου εδώ στην ηρεμία, για όνειρα, για σχέδια, σε χρόνους άνετους και όχι πιεσμένους: αξία ανεκτίμητη.
- Ο πολύς κόσμος το καλοκαίρι και η ησυχία το χειμώνα, αυτός ο διττός ρόλος του νησιού, είναι απ’ τα καλύτερα μου. Δε βαριέσαι. Έχεις τη βαβούρα του κόσμου που έρχεται να κάνει τις τρελές του διακοπές στη Ζάκυνθο, έχεις και την ηρεμία ενός τόπου όμορφου που ξεκουράζεται το χειμώνα και μαζεύει δυνάμεις και όρεξη για το επόμενο τρελό καλοκαιράκι.
Το μεγαλύτερο ερώτημα σας μάλλον παραμένει: Και από δουλειά, τι γίνεται? Να σας θυμίσω ότι είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύω ότι οι καλοί δε χάνονται, ότι αν σκέφτεσαι θετικά όλο και κάτι καλό θα σου ‘ρθει, ότι καλύτερα να βλέπεις τη δυσκολία σαν ευκαιρία, και καταλαβαίνετε τι εννοώ. Βλέπω λοιπόν πως ευκαιρίες υπάρχουν. Ισχύει πως όσο υπάρχουν πράγματα που λείπουν από έναν τόπο, αυτόματα είναι και μια ευκαιρία να τα αναπτύξεις ο ίδιος. Αν πάλι σκέφτεσαι κάτι που ήδη υπάρχει, δεν έχεις παρά να βάλεις τα δυνατά σου και να το παρέχεις ο ίδιος, αλλά με αυτό το κάτι παραπάνω που θα κάνει τον άλλο να σε επιλέξει. Σε έναν προορισμό τουριστικό σαν αυτόν που ζω, μπορεί να υπάρχουν σχεδόν τα πάντα. Υπάρχει όμως τέτοιο περιθώριο βελτίωσης στις παρεχόμενες υπηρεσίες, που αν κάποιος θέλει να κάνει τη διαφορά, θα μπορέσει να την κάνει.
Διάβαζα στο protagon.gr το Αφήνοντας την Αθήνα ΙΙ της Αγλαΐας Κρεμέζη. Μέσα στο κείμενο αυτό θα βρείτε τις διακοπές με μαγειρική που σκέφτηκαν να κάνουν η Αγλαΐα με τον άντρα της στη Τζια, και νομίζω θα ζηλέψετε. Μια ακόμα ωραία ιδέα, ευτυχώς τελευταία διαβάζουμε αρκετές, που σε κάνει να θέλεις να ψάξεις αυτό το κάτι συναρπαστικό που θα μπορούσες να φτιάξεις εσύ σε ένα νέο τόπο όμορφο. Δείτε το άρθρο της. Κι όπως γράφει στο τέλος και η ίδια, πέρα από τα αντισυμβατικά, υπάρχουν θέσεις και για διάφορα ελεύθερα επαγγέλματα όπως γραφίστες, γυμναστές, δάσκαλοι χορού, αλλά και χειροτέχνες – που ξέρω πως πολλοί από εσάς εκεί έξω που με διαβάζετε, μπορείτε να κάνετε θαύματα με τα χέρια σας.
Παρόμοια πράγματα μπορώ να σας πω κι εγώ από εδώ, στη Ζάκυνθο. Ερχόμενοι στο νησί, είχαμε πει πως θέλουμε να ασχοληθούμε με το zenhabits και το blogging γενικότερα, για να έχουμε την ευχέρεια να δουλεύουμε από το σπίτι, να χαιρόμαστε ο ένας τον άλλον οικογενειακώς, και να έχουμε ένα ελεύθερο ωράριο που πολύ μας εξυπηρετεί σε πολλά, αλλά και στο να μεγαλώσουμε οι ίδιοι το παιδί μας στο σπίτι. Εν συντομία τα νέα μου λοιπόν, για να καταλάβετε ότι δυνατότητες υπάρχουν: πέρα από το zenhabits, έχουμε ήδη δημιουργήσει το ZakynthosEvents.com που είναι ένας διαδικτυακός οδηγός των εκδηλώσεων του νησιού και έλειπε, αναλαμβάνουμε την προώθηση ενός υπέροχου νέου οδηγού της Ζακύνθου που θα εκτυπωθεί και κυκλοφορήσει φέτος για πρώτη φορά και θα εξυπηρετεί επιπλέον τη μερίδα ανθρώπων που θέλει τον εναλλακτικό τουρισμό στο νησί, και έχουμε αναλάβει επίσης έναν ενδιαφέροντα ρόλο σε ένα ακόμη site.
Τύχη? Μπορεί. Μα, ευκαιρίες υπάρχουν. Ίσως εδώ μπορείς να τις προσεγγίσεις πιο εύκολα πια. Κι αν έχεις το μικρόβιο της ανάπτυξης μέσα σου, είμαι σίγουρη πως σε περιμένει πορεία λαμπρή.
Αν όλα αυτά σου ακούγονται αισιόδοξα γενικώς, αλλά όχι για σένα ειδικώς, και παράλληλα νιώθεις κάπως κουρασμένος και απογοητευμένος τελευταία, ίσως τελικά χρειάζεσαι μια μεγάλη αλλαγή περισσότερο απ’ όσο νομίζεις. Λίγο να ταράξεις τα νερά, να ρίξεις μια νέα ζαριά και να κάνεις ένα φρέσκο βήμα. Ναι, μπορεί να χρειαστεί να ρισκάρεις λίγο. Αλλά μπορεί και να σου βγει σε καλό – αυτό να σκέφτεσαι.
Δείτε επίσης:
- Το zenhabits.gr στο greek web watch
- Δεν μπορείς να βρεις τη δουλειά των ονείρων σου? Δημιούργησε την!
- Πρόκληση Απριλίου
- Καμιά ιδέα δεν πάει χαμένη
- Ένας απλός οδηγός για να θέτεις και να πετυχαίνεις τους στόχους σου
- 10 κορυφαίοι τρόποι να μειώσεις το χρόνο που δουλεύεις
- 12 τρόποι αποσυμπίεσης όταν το στρες έχει χτυπήσει κόκκινο
- Στόχοι που πρέπει να πετύχεις ο κόσμος να χαλάσει!
- Πώς θα περάσει αυτή η μέρα?
- Προσποιήσου πως είσαι αυτός που θέλεις να είσαι
- 6 συμβουλές για νέο ξεκίνημα
- Με αέρα νησιού… το πρώτο άρθρο, χαλαρά.
Είναι πάντως εφικτό και λίγο πιο έξω από την Αθήνα. Είναι θέμα συνείδησης και απόφασης για το πώς θέλεις να ζεις τη ζωή σου. 🙂
Με βρίσκεις σύμφωνη Χριστιάνα!
Congratulations. Also on the island of Zakynthos can live with that.
I wish you good luck for the future of this site.
And a lot of joy in blogging.
— Well, this is not a spam message 🙂 Hans reads this blog from Switzerland. The interesting is that he doesn’t speak greek, nor english. He translates the articles in german with the Google translator. What can I say.. It’s a great honor!! —
Dear Hans, thank you so much!
καλησπέρα κι απο μένα.Εγω βρισκομαι εξωτερικό αν και με τα μισα παιδια εδω και το ενα στην πατριδα νοιώθεις να θελεις να γινεις δυο κοματια .Ενα εδω κι ενα εκει . Πολυ σωστα τα λόγια σου ότι όπου και να είσαι μπορει να τα καταφέρεις φτανει να πιανουν τα χέρια σου. Εγω εκτος απο την καθεμέρα που παλια δουλευα 15 ώρες την μερα 7 μερες την βδομάδα και το στρες αφου δεν με σκοτωσε τοτες σιγουρα με έκανε και πιο δυνατη. Πουλησα λοιπόν την δουλεια και τωρα αν και πολυ δυσκολο να συνηθίσω την ησυχια του σπιτιου αρχισα και εργάζομαι από το σπίτι. Το βραδυ ασχολουμαι και πάλι με το γράψιμο πλην ολο εκεινο το στρες που σε σκοτώνει .ετσι ολα ειναι δυνατά φτανει να το θέλεις και να εισαι προθυμος να αλλάξεις συνηθειες Καλο βραδυ σε όλους σας
Καλησπέρα!!! Πολύ ωραία αυτά που λες και που αποδείχτηκε η επιλογή σου τελικά σωστή! Κι εγώ έφυγα από την Αθήνα πριν από 6 μήνες και ήρθα κι εγώ Επτάνησα (Κέρκυρα). Δυστυχώς όμως το έχω μετανιώσει, νιώθω μοναξιά και απελπισία και δε νομίζω να αλλάξει αυτό ποτέ. Είναι όλα διαφορετικά εδώ και ξένα…
Γεια σου Fenia. Το σχόλιο σου ήταν μια πολύ καλή αφορμή να γράψω δυο λόγια παραπάνω για την προσαρμογή σε έναν νέο τόπο. Ξέρω ότι και κάποιοι άλλοι δυσκολεύονται στα νέα τους βήματα εκεί έξω. Κάποια tips για όσους είστε σε αυτή τη θέση λοιπόν, στο αρθράκι: “Άλλαξες πόλη? 6 τρόποι να σταματήσεις να κλαίγεσαι και να αρχίσει η πλάκα“.
Εύχομαι να γυρίσει κι ο τροχός! 🙂
ευχαριστώ για την έμπνευση!
για την Fenia Ts.
Οι αλλαγές δεν είναι εύκολες. Εγώ με το αγόρι μου ήρθαμε στη Ζάκυνθο πριν 5 μήνες. Όλα ήρθαν πολύ θετικά, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα δε θα γινόταν! Παρόλα αυτά πέρασα πολύ δύσκολα κάποιες στιγμές και θα περάσω ακόμα, το ξέρω. Και δε γίνεται αλλιώς. Είμαι σε ένα ξένο μέρος. Φυσικά. Όλοι έχουν εδώ τον κύκλο τους, εμάς όλος μας ο κύκλος είναι πίσω στην Αθήνα. Και έρχονται και μας βλέπουν τακτικά, και μιλάμε όλη τη μέρα στο τηλέφωνο.. Προσπαθούμε βέβαια να δικτυωθούμε και εδώ μα δεν είναι καθόλου απλό. Κατάλαβα ότι οι φιλίες που έχουν χτιστεί μία ολόκληρη δεκαετία είναι μάλλον αναντικατάστατες. Ή μάλλον χρειάζεται άλλη μία δεκαετία για να χτιστούν οι νέες.
Αλλά δε μετανιώνω που ήρθα. Γενικά το να μετανιώνεις για μία σου απόφαση δεν έχει κανένα νόημα. Την πήρες βάσει συγκεκριμένων δεδομένων και καλά έκανες. Τώρα αν τελικά αποφασίσεις να γυρίσεις πίσω πάει να πει ότι εκτίμησες αυτά που είχες περισσότερο από όσο τα εκτιμούσες όταν τα ζούσες. Και αυτό είναι πάλι πολύ πολύ καλό!! Καθιστά την εμπειρία σου στην Κέρκυρα ως μία καλή εμπειρία που θα σου αλλάξει τη θεώρησή σου για τη ζωή στην Αθήνα για πάντα!
Εγώ δεν ξέρω αν τελικά θα μείνω ή θα γυρίσω. Είναι νωρίς να αποφασίσω. Μάλλον πολύ δύσκολα θα γυρίσω. Γιατί η ζωή εδώ είναι ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ και δεν έχω άγχος. Για μένα αυτά είναι πολύ σημαντικά και μπορώ να αντέξω την μοναχική καθημερινότητά μου ως τίμημα. Τουλάχιστον έτσι νομίζω τώρα. Ποτέ δεν είναι αργά για να πάρω μία απόφαση να γυρίσω αν δω ότι άλλαξα γνώμη. Μπορούμε πάντα να αλλάξουμε γνώμη καθώς μεγαλώνουμε και αλλάζουμε και εμείς και συνεπώς και αυτά που νομίζαμε ότι θέλαμε από τη ζωή.
Μη σε πιάνει απελπισία!! Θυμήσου όλα αυτά που σε έκαναν να πας στην Κέρκυρα, δε μπορεί να τα χες ονειρευτεί όλα τόσο διαφορετικά από ότι είναι τελικά!!
Έλα!! Είσαι στην Κέρκυρα!!!! Συγκρίνεται αυτό που αντικρίζεις καθημερινά από το παράθυρό σου με τη θέα στην Αθήνα? Η την απελπιστική κίνηση στους δρόμους? Ή τον κόσμο που τρέχει όλη την ημέρα και είναι ταυτόχρονα πάντοτε απελπισμένος και μουτρωμένος!! Όχι!!! Εγώ αυτά σκέφτομαι όταν απελπίζομαι..
Φιλιά, καλή δύναμη σε όλους μας..
Κάθε αλλαγή είναι δύσκολη καθώς είναι “αλλαγή”! Αλλά η δυσκολία μπορεί να μετατραπεί σε πρόκληση, μόνο αν έχουμε μάθει να κοιτάμε μέσα μας και αν έχουμε αποκτήσει μια υγιή σχέση με τον εαυτό μας. Τίποτα έξω από μας (χώρος, τόπος, σχέσεις, δουλειά, κ.λ.π. δεν αντικαθιστά αυτή την πρωταρχική σχέση, που πάνω της βασίζονται όλες οι άλλες. 🙂
Καλημερα και πάλι!! Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας και συμφωνω!! Απλα τα πραγματα για μενα ειναι λιγο πολυπλοκα, οταν αποφασισα να ερθω δεν ηταν δικη μου αποφαση, οποτε απλα ακολουθησα και τωρα γι αυτο μετανιωνω!! Και το χειροτερο απο ολα ειναι το θεμα δουλειας. Αφησα τη δουλεια μου στην Αθηνα κι εδω δεν δουλευω…
Ελπιζω απλα καποια στιγμη να αλλαξουν τα πραγματα ειτε εδω ειτε γυριζοντας πισω..
Ευχομαι ολοι να εχετε μια ομορφη ημερα!
Fenia Ts μηπως οι λογοι που σε αναγκασαν να πας Κερκυρα ειναι συναισθηματικοι?
Εγω θα αναγκαστω να μετακομισω στην αλλη ακρη της ελλαδας για να ακολουθησω τον συντροφο μου….Μια πολυ πολυ δυσκολη αποφαση αλλα τι να κανω..Παντως σε καταλαβαινω..εγω ακομα δεν πηγα αλλα οσο το σκεφτομαι γινομαι χαλια!! ελπιζω να συνελθω…
Sofia,
Ακριβως αυτοι ηταν και για μενα οι λογοι που πηγα. Θα αντεξεις μονο αν καταφερεις να το αποδεχτεις ουσιαστικα, αν σου αρεσει και εσενα η αλλαγη αυτη, κι αν οχι απο την αρχη τουλαχιστον σταδιακα να αρχισεις να το συνηθιζεις και να βρισκεις τροπους να περνας καλα και να απασχολεισαι με κατι που σου αρεσει. Εγω δεν τα καταφερα γιατι ποτε δεν προσαρμοστηκα εκει και γι’ αυτο τελικα γυρισα πισω! Τωρα ειμαι πολυ καλυτερα και προσπαθω να συνελθω απο ολο αυτο το οποιο φανταζει πλεον σαν ενας κακος εφιαλτης..
Φένια καλά έκανες αν το ένιωθες τόσο βαρύ όλο αυτό!
Καλή συνέχεια στο εξής!! 🙂
Σ’ ευχαριστώ πολύ!! Καλή χρονιά σε όλους!!!
🙂 επίσης!
Καλησπέρα, ζω στην επαρχία και γράφω για αυτό στο ερασιτεχνικό μου blog καμιά φορά.
Ενδιαφέρον κείμενο.
Μπορείτε να διαβάσετε την δικιά μου άποψη για την επαρχία σε αυτό το κείμενο: http://poligala.blogspot.gr/2013/07/1.html
Τάκη, γέλασα με μπόλικα σημεία και στα 2 σου άρθρα! Καλό αυτό! Χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι δεν είχες και σοβαρότατα σημεία αναφοράς.
Ελπίζω να τη βρείτε την άκρη!
Εσείς οι νέοι και ωραίοι (χωρίς να είναι απαραίτητο να είστε κάτι από τα 2 βασικά..) οργανώστε καμιά λέσχη που θα μπορείτε να μαζεύεστε αγόρια – κορίτσια, να ανταλάσσετε γνώμες, και να κάνετε πράγματα που σας αρέσουν. Πράγματα που να έχουν ενδιαφέρον, και οπωσδήποτε με κάποιο τρόπο να σας πηγαίνουν μπροστά. Ανάγνωση βιβλίων, χορός, κινηματογράφος, κατασκευές, ενέργειες για κοινωνική αλληλεγγύη, και λίστα ολόκληρη θα μπορούσα να γράψω, αλλά έχετε κι εσείς φαντασία, είμαι σίγουρη! Και το διαδίκτυο μπορεί να δώσει πολλές ιδέες από άλλες επαρχιακές πόλεις που όλο και κάτι κάνουν για να περνάει όμορφα η ώρα… Μπορεί επίσης ο καθένας σας να βγάλει τα ταλέντα του στη φόρα, και αν είναι κάτι που ενδιαφέρει τους υπόλοιπους, να ‘διδάξει’ ο ίδιος την ομάδα γύρω από αυτό. (κάποια επιπλέον σχόλια: στο τέλος του 2ου άρθρου σου).
Νομίζω θα μπορούσε να βγει μια ωραία παρεούλα από όλο αυτό, που θα ενώσει ανθρώπους που θέλουν να κάνουν κάτι παραπάνω στην όμορφη επαρχιακή σας πόλη! Και αν / όταν στρωθεί κάπως έτσι, θα μπορεί να προσελκύσει και καινούριους!
🙂