Κόσμος πάει, φεύγει, γυρίζει στα χωριά του, μετακομίζει αναζητώντας την τύχη του σε άλλες γωνιές του χάρτη.

Κάπως έτσι ήρθαμε κι εμείς στη Ζάκυνθο πριν από ενάμιση χρόνο. Χωρίς να μας ενώνουν συγγένειες και τα συναφή, αλλά επειδή μας άρεσε, κι επειδή θέλαμε να γευτούμε τη ζωή στην εξοχή.

 

Είχα γράψει το Από την Αθήνα στην επαρχία, ένας χρόνος μετά όπου πρόσφατα η αναγνώστρια Fenia Ts. μου άφησε ένα σχόλιο – αυτό ήταν η αφορμή για το σημερινό post, και η ευκαιρία μου να το αναπτύξω λίγο παραπάνω.

Μου γράφει,

“Πολύ ωραία αυτά που λες και που αποδείχτηκε η επιλογή σου τελικά σωστή! Κι εγώ έφυγα από την Αθήνα πριν από 6 μήνες και ήρθα κι εγώ Επτάνησα (Κέρκυρα). Δυστυχώς όμως το έχω μετανιώσει, νιώθω μοναξιά και απελπισία και δε νομίζω να αλλάξει αυτό ποτέ. Είναι όλα διαφορετικά εδώ και ξένα…”

Καταρχάς να ξεκαθαρίσω κάτι: δεν πιστεύω πως πρέπει να σηκωθείτε όλοι να φύγετε από εκεί που είστε και να πάτε οπουδήποτε αλλού. Η μετακόμιση ή η μετανάστευση πολλές φορές δεν είναι η λύση των προβλημάτων μας. Ίσα ίσα που οι ευχαριστημένοι πρέπει να μείνετε και να συνεχίσετε να κάνετε αυτό που σας ευχαριστεί. Όταν λέω η ζωή στην επαρχία είναι πολύ ωραία, και τι καλύτερα που είναι από την Αθήνα κτλ κτλ, είναι γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι για πολλούς από εσάς υπάρχει μια γωνιά σε αυτή τη χώρα που θα σας φανεί πολύ πιο όμορφη από εκεί που ζείτε, και πιο χρήσιμη επίσης.

Κάποιοι λοιπόν, με κίνητρο την πιο όμορφη και πιο χρήσιμη γωνιά που λέμε, το κάνατε το βήμα, και τώρα είστε κάπου εξοχικά. Τι γίνεται όμως αν οι μήνες περνούν κι εσύ δε νιώθεις όλα αυτά τα ωραία συναισθήματα που εγώ περιγράφω, παρά σκέφτεσαι που είναι η έξοδος? Οι δικοί μου 6 λόγοι να σταματήσεις να κλαίγεσαι και να αρχίσει η πλάκα:

  1. Φίλους θα γνωρίσεις αργά ή γρήγορα. Μη σε πιάνει πανικός που ακόμα δεν έχεις βρει την τέλεια παρέα. Είναι θέμα χρόνου να βρεις ανθρώπους που σου ταιριάζουν, και να κάνετε πράγματα μαζί. Για σκέψου: τι θα σου άρεσε να κάνεις αυτή την περίοδο? Τι κοινό σημείο θα ήταν υπέροχο να έχεις με τους νέους σου φίλους? Την αγάπη σας για το χορό? Ξεκίνα μαθήματα χορού, ή άρχισε να βγαίνεις σε μαγαζιά που ο κόσμος πάει να χορέψει. Τις ταινίες? Ψάξε να βρεις κινηματογραφική λέσχη στο νέο τόπο που βρέθηκες, και γίνε μέλος. Γενικά, ψάξε να βρεις μια ομάδα που κάνει κάτι που βρίσκεις ενδιαφέρον, και γίνε μέλος! Εδώ στη Ζάκυνθο για παράδειγμα, έχουμε πραγματικά πολλές – για όλα τα γούστα.
  2. Είναι νωρίς! Αν μιλάμε για έξι μήνες, ε, δεν είναι νωρίς? Συνήθως τον πρώτο καιρό τα συναισθήματα εναλλάσσονται συνεχώς. Από τη μια ενθουσιασμός ότι ξεκινά κάτι καινούριο, από την άλλη απογοητεύσεις όταν κάτι δεν το βρίσκουμε όπως θα θέλαμε. Άλλες πάλι φορές μας πιάνει η ανυπομονησία. Δώσε χρόνο στο καινούριο να δείξει τη δυναμική του.
  3. Υπάρχουν τόσες ομορφιές γύρω σου που πιθανότατα δεν αφήνεις τον εαυτό σου να τις δει, γιατί τον κρατάς απασχολημένο με μια δυσαρέσκεια. Ψάξε να βρεις: τι όμορφο υπάρχει σε όλα αυτά τα καινούρια πράγματα που συναντάς? Τι όμορφο μπορείς να κάνεις εσύ εκεί? Εστίασε σε αυτά, και άσε τα άλλα στην άκρη. Ζήσε τη στιγμή. Και μην ξεχνάς: η ζωή έχει τη γεύση που της δίνεις.
  4. Ευκαιρία για νέα πράγματα! Αντί να σκέφτεσαι όλα εκείνα που σου λείπουν, σκέψου τι μεγάλη ευκαιρία είναι αυτή που έχεις μπροστά σου, για νέα ξεκινήματα, νέες δραστηριότητες, νέους ανθρώπους στη ζωή σου, νέα ενδιαφέροντα. Όχι ότι δεν θα μπορούσες να τα αλλάξεις όλα και στον προηγούμενο τόπο διαμονής, αλλά μια μεγάλη αλλαγή σαν αυτή που έχεις ήδη κάνει, εμπνέει ακόμα περισσότερο το να ξεκινήσουν νέα πράγματα. Δε χρειάζεται να προσπαθείς να κρατήσεις όλες σου τις παλιές συνήθειες. Βρες νέες. Δοκίμασε νέα πράγματα. Οι ευκαιρίες που μπορείς να δημιουργήσεις είναι απεριόριστες. Το πόσο στο χέρι σου είναι, δεν μπορώ να στο περιγράψω. Στο χέρι σου και στον τρόπο σκέψης σου.
  5. Η επιστροφή στα ίδια είναι επικίνδυνη. Τα πράγματα που σε έσπρωξαν να φύγεις πριν λίγο καιρό, και να αναζητήσεις την τύχη σου αλλού, κατά πάσα πιθανότητα εξακολουθούν να υφίστανται. Μπορεί να σου είναι πιο εύκολο να θυμάσαι τα καλά του παρελθόντος, μπορεί ακόμα και να γίνεται αυτόματα, αλλά αυτό δε σε βοηθά. Αν μάλιστα τείνεις να θέλεις πάντα κάτι άλλο από αυτό που έχεις, τότε τα πράγματα είναι σκούρα. Ξέρεις, δεν μπορεί πάντα κάτι να φταίει! Ούτε εσύ να είσαι ο γκρινιάρης της υπόθεσης. Βρες κάτι που σε ευχαριστεί, και κάντο. Κατάβαλλε προσπάθεια αν χρειάζεται για να το βάλεις στη ζωή σου, και κάντο.
  6. Μεγάλες προσδοκίες. Βάσανο! Όταν έχεις προσδοκίες ότι κάτι θα είναι καλό, ή πολύ καλό, ή… ‘όπως πρέπει’, αυτόματα δίνεις το δικαίωμα στον εαυτό σου να γκρινιάξει αν δεν ήταν όπως έπρεπε τελικά. Μήπως οι προσδοκίες σου γι’ αυτόν το νέο τόπο, ήταν πως στους πρώτους 6 μήνες, ή 12, ή λίγο παραπάνω, θα ζούσες ένα όνειρο? Μήπως γι’ αυτό νιώθεις απογοητευμένος? Κι αν το προχωρήσω λίγο ακόμα, πώς να ζήσεις το όνειρο αν δεν έχεις σκεφτεί ποιο είναι αυτό? Αν δεν έχεις σκεφτεί καν πως είσαι εσύ μέσα σ’ αυτό? Τι φοράς? Πώς συμπεριφέρεσαι? Και άλλες τέτοιες εικόνες, ζωντανές. Τζιζ που λες οι προσδοκίες. Παράτα τις. Όχι να τις μειώσεις, αλλά να τις κόψεις. Δες τα χαρακτηριστικά του να ζεις ανάλαφρα.

 

Αν τώρα δεν πα’ να λέω εγώ, δεν πα’ να λένε οι άλλοι, εσύ θέλεις να μαζέψεις τα μπογαλάκια σου και να φύγεις, κάντο. Σκοπός δεν είναι να νιώθεις φυλακισμένος. Υπάρχουν τόσα μα τόσα άλλα μέρη που θα σε φιλοξενούσαν με μεγάλη τους χαρά. Σκέψου όμως πρώτα: θα μπορούν να είναι αντάξια των προσδοκιών σου? Χμμ, μήπως γυρίζουμε στα ίδια?

Το σίγουρο είναι πως όσο η σκέψη γυρνά σαν διαολάκι πίσω στις καλές στιγμές, τόσο εκείνες τρέφουν την επιθυμία να φύγεις και να πας να τις βρεις. Κάτσε λίγο, πες τώρα είμαι εδώ, που θα πάει, θα έρθουν και καλύτερες μέρες! Εγώ θα τις φέρω.

 

Δείτε επίσης: