Περισσότερο προσπερνάμε πράγματα παρά τα βλέπουμε πραγματικά.

Alan Watts

Πόσο συχνά έχει τύχει να τρως ένα γεύμα χωρίς καν να το γευτείς? Ή να κάνεις μια από αυτές τις βαρετές ρουτίνες που έχουμε στη μέρα μας, ή να οδηγήσεις στο δρόμο μέχρι τη δουλειά χωρίς καν να σκεφτείς ότι μόλις το έκανες?

 

Οι μέρες μας πολλές φορές μας προσπερνούν, όσο το μυαλό μας είναι αλλού.

Μια από τις καλύτερες μεθόδους για να κρατάς το στρες κάπως μακριά και να είσαι ευτυχισμένος, είναι το να ζεις τη στιγμή – γνωστό και σαν επίγνωση. Θυμάμαι να προσπαθώ να το δουλέψω για χρόνια στο γραφείο, μιας και ήταν από τα πιο δυνατά σλόγκαν που μας συνόδεψε σαν εταιρία. Αν και με τον όγκο της δουλειάς, το παρόν λίγο το ξεχνούσες, ήταν τέλεια καλημέρα ένα τεράστιο “Ζήσε τη στιγμή” κι άλλα τέτοια μηνύματα σε επιτοίχια posters απέναντι απ’ το γραφείο σου. Σου υπενθύμιζαν αυτή την τόσο σημαντική έννοια. Και γυρίζω στη λέξη επίγνωση. Ουσιαστικά επίγνωση εννοούμε να έχεις συναίσθηση του τι κάνεις και τι λες, και τι σκέφτεσαι και τι νιώθεις.

Κανείς βέβαια δε ζει στη στιγμή συνέχεια – δε νομίζω ότι γίνεται καν. Με εξάσκηση, κάποιοι μπορεί να μαθαίνουν να ζουν στη στιγμή περισσότερο από τους περισσότερους από μας, αλλά πάντα θα υπάρχουν φορές που θα ανησυχείς για το μέλλον ή θα σκέφτεσαι για κάτι που πέρασε και είναι παρελθόν, ξεχνώντας να είσαι στο τώρα. Μου φαίνεται πολύ λογικό.

Και βέβαια είναι πολύ δύσκολο. Δοκίμασε το τώρα να δεις: κλείσε τα μάτια (αφού διαβάσεις αυτές τις οδηγίες), και συγκεντρώσου στην αναπνοή σου – την αίσθηση του αέρα όπως εισχωρεί στη μύτη σου και γεμίζει τα πνευμόνια, και όπως βγαίνει και πάλι έξω. Αν σου έρθουν άλλες σκέψεις στο μυαλό, έχε επίγνωση γι’ αυτές, αναγνώρισε τες, αλλά επίτρεψε τους να φύγουν (χωρίς να τις διώχνεις με το ζόρι) και μετά γύρνα και επικεντρώσου και πάλι στην αναπνοή σου. Όσοι κάνετε yoga, αυτά τα λόγια τα έχετε σίγουρα ξανακούσει.

Είναι δύσκολο, έτσι δεν είναι? Το να είσαι στη στιγμή δεν είναι όσο εύκολο ακούγεται.

Χρειάζεται εξάσκηση. Αλλά μπορεί να το πετυχαίνεις κατά διαστήματα. Ποια πράγματα θα σε εμπνεύσουν να είσαι στη στιγμή? Να 5 τέτοια παραδείγματα:

  1. Παιδιά. Δεν υπάρχει καλύτερος στο να καταφέρνει να είναι στη στιγμή από ένα παιδί. Λατρεύω να παρακολουθώ την 2 χρονών κόρη μου όταν παίζει. Δε σκέφτεται τι της συνέβη χθες, ή τι θα κάνει αργότερα σήμερα. Ευχαριστιέται το παιχνίδι με την καρδιά της. Αν νευριάσει με κάτι, παραφέρεται, και τίποτα άλλο στον κόσμο δεν έχει σημασία από εκείνο το πράγμα που την εκνεύρισε. Αλλά θα κλάψει γι’ αυτό, και αρκετά σύντομα θα επιστρέψει στο κανονικό της, χαρούμενη και πάλι, έχοντας ξεχάσει την ‘παρεξήγηση’. Δεν έχει έγνοιες γι’ αύριο, και γι’ αυτό τρελαίνομαι να την παρατηρώ. Χρειαζόμαστε να χρησιμοποιούμε τα παιδιά σαν έμπνευση, και να προσπαθούμε να είμαστε σαν αυτά κάποιες φορές.
  2. Γάτες. Αν έχεις γάτα για κατοικίδιο, ξέρεις πολύ καλά αυτό που θα πω. Νομίζει ότι είναι λιοντάρι. Με την πρώτη ευκαιρία, θα στήσει ενέδρα σε κανένα έντομο ή σαύρα, λες και κρύβεται στα χορτάρια της σαβάνα, και μετά θα χιμήξει να επιτεθεί. Ξέρεις ότι δε σκέφτεται τι έφαγε για πρωινό ή ποιο έπιπλο θα πάει να γαντζώσει με τα νύχια της αργότερα μέσα στη μέρα. Οι γάτες (και άλλα ζώα) είναι το Τώρα προσωποποιημένο.
  3. Γλυκοί πειρασμοί. Έλεγε ο Leo στο zenhabits.net για τη γυναίκα του, την Εύα, και πώς μπορεί να ευχαριστιέται κάτι, με όλη της την καρδιά. Από εκείνη λέει έμαθε πώς να τρώει ένα γλυκό – και εκεί που εκείνος έχει την τάση να το κατεβάζει με συνοπτικές διαδικασίες, η Εύα κλείνει τα μάτια, και αργά αργά βάζει μια κουταλιά παγωτό στο στόμα της. Απολαμβάνει τη γεύση, την υφή, τη δροσιά, τη γλυκύτητα του. Γενικώς, περιγράφει πώς καταφέρνει να ευχαριστιέται τα πράγματα περισσότερο από την πλειοψηφία των ανθρώπων, και πόσο τον εμπνέει. Την επόμενη φορά που θα φας κάτι, δοκίμασε να μη σκέφτεσαι τίποτα άλλο, να μη διαβάζεις, να μη μιλάς σε κάποιον – απλά ζήσε την εμπειρία του ίδιου του φαγητού που έχεις μπροστά σου. Απόλαυσε το.
  4. Ζεν σκούπισμα. Λένε ότι μόνο δύο είναι οι δουλειές που έχει να κάνει ένας Ζεν μοναχός: διαλογισμό και σκούπισμα. Το σκούπισμα είναι μια από τις καθημερινές του ιεροτελεστίες, μια από τις πιο σημαντικές καθημερινές του πρακτικές. Σκουπίζει, και προσπαθεί να μην κάνει τίποτα άλλο πέρα από αυτό. Δε σκέφτεται πώς να είναι σε μια κατάσταση ζεν – η κατάσταση ζεν είναι το ίδιο το σκούπισμα. Δε λέω ότι πρέπει να τον ανταγωνιστείς στην αφοσίωση, λέω όμως να δοκιμάσεις αυτό: την επόμενη φορά που θα κάνεις δουλειές του σπιτιού (ή οτιδήποτε βασικά), δοκίμασε να συγκεντρωθείς σε αυτές, στη σκόνη, στην κίνηση, σε αυτό που κάνεις συγκεκριμένα. Ηρεμείς. Ναι, ακόμα και με τις δουλειές του σπιτιού, μπορείς να ηρεμείς.
  5. Ο εαυτός σου, χαμένος σε κάτι. Σίγουρα έχεις υπάρξει στη στιγμή, πολλές φορές. Μπορείς να θυμηθείς κάποια φορά που ξεχάστηκες κάνοντας μια δουλειά? Όχι να ξεχάστηκες μέσα σε άλλες σκέψεις, αλλά να ήσουν τόσο συγκεντρωμένος στην ίδια τη δουλειά, που να μη σκεφτόσουν τίποτα άλλο. Σα να είχε εξαφανιστεί ο υπόλοιπος κόσμος. Είτε ήταν κάποια δουλειά, είτε ένα χόμπυ, μια προπόνηση, το συγύρισμα του κήπου, οτιδήποτε. Προσπάθησε να θυμηθείς μια από αυτές τις φορές, και κοίτα πώς μπορείς να την αναπαράγεις – έτσι ή και κάπως αλλιώς.

 

Δείτε επίσης: